اگر مبدا اسکیت‌سواری را از تاریخ اختراع آن توسط ژوزف مرلین در سال 1763 میلادی بدانیم با قدمتی نزدیک به 250 سال، میزان رسمی بودن این ورزش در کشور ما به 170 ماه میرسد و قطعاً فراز و فرودهای بیشماری در طول این سالها بر تمامی خانواده اسکیت وارد شده و ما با کشورهای پیشرو در این زمینه فاصله بسیاری داریم. باید رویکرد و برنامه‌ریزی‌ها را به نحوی تدوین نمود تا این فاصله از طریق اجرای گام های عملیاتی طی گردد.
به منظور کاهش زمان تحقق هدف فوق، جبران عقب‌ماندگی و همچنین توسعه پایدار رعایت موارد ذیل ضروری است:
- برنامه ریزی، سازماندهی، اجرا، نظارت و ارائه گزارش عمکرد
- حمایت سازمانها و نهادهای بالادستی همچون وزارت ورزش، سازمان تربیت بدنی و کمیته ملی المپیک
- استفاده از نخبگان و مسئولان مجرب این رشته
- توجه به ایجاد زیرساخت‌های مناسب، سرمایه گذاری، اختصاص فضاهای دارای استاندارد لازم و پایگاه‌های استعدادیابی ویژه نونهالان و نوجوانان با رویکرد قهرمان‌پروری
- توجه به افزایش تعداد علاقمندان به اسکیت با نگاه ورزش همگانی و خانواده محور
- توجه به بانوان و ایجاد بسترهای مناسب و رفع موانع موجود تمرینی برای آنها با توجه به آنکه درصد بیشتری از جامعه اسکیت ایران را تشکیل می دهند.
- مساعدت در تهیه مومات مورد نیاز قهرمانان، اسپانسری و تلاش برای افزایش اعتبارات بودجه ای
- توسعه دانش و علم روز مرتبط با ورزش اسکیت از طرق مختلف اعم از بسترسازی‌های علمی و دانشگاهی و استفاده از مربیان برتر
- توسعه‌ی رسانه‌ای ورزش اسکیت
- تلفیق ورزش اسکیت با هنر
- همکاری و تعامل با ارگان‌های مرتبط بالاخص آموزش و پرورش و شهرداری‌ها و بکارگیری خرد جمعی
- ایجاد لیگ های متنوع در سطوح مختلف سنی و جنسیتی
- توزیع عادلانه امکانات در سطح کشور
عنوان کتاب "هنگامی که اسکیت‌ها رایگان خواهد شد" نوشته سعید صیرفی‌زاده که نگاهی منصفانه و صادقانه به فضای رشد در سازمانی به نهایت بنیادگرانه و مرتبط با حزب کارگران سوسیالیست توام با نگاه انقلابی دارد، دستاویزی برای نگارش این محتوا گردید، تا به شرحی کوچک از رفتار خانوادگی خود بپردازیم.
ادامه مطلب 
درباره این سایت